روزجهانی غذادر سال 2022 پس از گذشت 2 سال از همه گیری کووید 19 و آثار گسترده آن در جهان با شعار " هیچ کس نباید گرسنه بماند" برگزار می شود و به کشورهای جهان هشدار می دهد که با توجه به تبعات اقتصادی کرونا ، خشکسالی و تغییرات آب و هوایی وافزایش قیمت مواد غذایی باید برای جلوگیری از افزایش ناامنی غذایی و سوءتغذیه در سال های آتی برای ایجاد یک سیستم پایدارتامین غذا برنامه ریزی کنند.
براساس گزارش FAO ، چشم انداز ریشه کنی گرسنگی تا سال 2030 مطابق با سند SDG نه تنها دور از انتظار است بلکه روند گرسنگی در جهان رو به افزایش است.براساس این گزارش در یک روند 5 ساله شیوع سوئتغذیه از 8.4 درصد در سال 2019 به 9.9 درصد در سال 2020 افزایش یافته است .بدین معنی که 828 میلیون نفر در سال 2021 با گرسنگی مواجه شده اند که به معنی گرسنگی 272 میلیون نفر بیشتر است. در سال 2021 در جهان 3.1 درصد میلیارد نفر ( حدود 40% جمعیت جهان) به غذای سالم و مغذی دسترسی نداشتند و حدود 2.3 میلیارد نفر با ناامنی غذایی متوسط و شدید مواجه بودند . درحال حاضر 11.7 درصد جمعیت جهان با ناامنی غذایی شدید مواجه اند.
در آخرین گزارش فائو(2021) افزایش ناامنی غذایی در جهان به‌عنوان زنگ خطری جدی برای بشریت و رهبران جهانی به صدا درآمده است. این گزارش با اشاره به ده‌ها میلیون نفر که در پنج سال گذشته به تعداد افراد گرسنه و دچار سوءتغذیه مزمن افزوده‌شده است، نشان می‌دهد که شمار گرسنگان و افراد مبتلا به سوءتغذیه و فقر مزمن غذایی در جهان کماکان در حال افزایش است و این روند با شرایط موجود به‌ویژه با ظهور عالم‌گیر کووید 19 تسریع می شود.
طبق این گزارش، جهان برای محو گرسنگی تا سال 2030 در مسیر پیش‌بینی‌شده و روند مطلوب حرکت نمی‌کند و علیرغم برخی پیشرفت‌ها، بیشتر شاخص‌ها در دستیابی به اهداف تغذیه‌ای جهانی ناامید کننده است. امنیت غذایی و کیفیت تغذیه، در بین آسیب‌پذیرترین گروه‌های جمعیتی به دلیل اپیدمی همه‌گیر کووید 19 و تأثیرات منفی آن در ابعاد اقتصادی و اجتماعی، تشدید خواهد شد و اثرات بسیار مخربی بر دستاوردهای مبارزه با گرسنگی در سه دهه گذشته خواهد داشت.
ایران هم از این تهدید در امان نیست و بدنبال همه گیری کوید-19 و تبعات اقتصادی آن ، کاهش درآمد و از دست دادن شغل در برخی لایه های جمعیتی ، تحریم های ناجوانمردانه بین المللی ، افزاش قیمت جهانی غذا و تورم ، خشکسالی و تغییرات آب و هوایی خطر افزایش ناامنی غذایی بخصوص در مناطق محروم کشور وجود دارد و می طلبد که اقدامات فوری برای حمایت از اقشار آسیب پذیر جامعه توسط کلیه بخش های ذیربط به مورد اجرا گذاشته شود. در غیر اینصورت سوءتغذیه کودکان که طی دو ده بیش از 50 % در کشور کاهش یافته است ، مجددا با شیوع بالا ظاهر خواهد شد و پیامد های غیر قابل جبران از جمله اختلال در رشد جسمی و مغزی ، افزایش موارد ابتلا به بیماری ها و افزایش مرگ و میر ، کاهش بهره هوشی کودکان که نسل آینده ساز کشور هستند روند توسعه کشور بدلیل ناتوانمندی های ذهنی و جسمی قشر فعال جامعه را به مخاطره می اندازد.
از اینرو ، تامین وارتقاء امنیت غذایی در کشور در حوزه های مرتبط از جمله مدیریت منابع آبی ، جلوگیری از فرسایش خاک و بیابان زدایی ، توانمند سازی جوامع محلی در اجرای طرح های فقرزدایی وافزایش درامد خانوار ها ، حمایت از اقشار آسیب پذیر تغذیه ای بویژه مادران باردار و شیرده ، کودکان ، نوجوانان و سالمندان ، ارتقاء فرهنگ و سواد تغذیه ای جامعه برای انتخاب های سالم غذایی باید دراولویت برنامه های توسعه کشور قرار گیرد.