پیکا نوعی اختلال خوردن با علت ناشناخته است و به معنی اشتیاق و تمایل به خوردن مواد غیر غذایی یا دارای ارزش غذایی کم، از قبیل نشاسته، خاک، گل رس، خاکستر، گچ، مهر نماز، پودر لباس شویی، مو، صابون، خمیر دندان، قهوه، پلاستیک، خاکستر سیگار، سکه، ذغال، سر کبریت سوخته، ته سیگار، کاغذ، رنگ و غیره می باشد. پیکا به سه دسته کلی تقسیم می شود که شامل خاک خوری (Geophagia)، مواد مضر فاقد مواد مغذی (Pagophaphia) و خوردن مواد قندی و نشاسته ای (Amylophagia) می باشد.
پیکا معمولا در زنان باردار و شیرده، کودکان، افراد عقب مانده ی ذهنی و همچنین در افراد دارای مشکلات روحی و روانی دیده می شود.
شیوع پیکا در دوران بارداری بین 68-0% گزارش شده است و بروز آن به منطقه ی جغرافیایی، نژاد، جنسیت، فرهنگ یا شرایط اجتماعی خاصی محدود نمی شود و حتی تنها محدود به دوران بارداری نیست.


هنوز علت پیکا مشخص نشده ولی برخی فرضیه ها، کمبود مواد مغذی از قبیل آهن، کلسیم، مس، روی را در این امر دخیل دانسته که منجر به مصرف مواد غیر غذایی حاوی این مواد مغذی می شود.
در بعضی مطالعات نیز علت پیکا در بارداری، تسکین احساس تهوع و استفراغ گزارش شده است.

بسیاری از افرادی که پیکا دارند، از بیان آن شرم دارند چون این پدیده را از اختلالات روانی محسوب می کنند، در حالی که پیامد های خطرناکی از جمله انسداد و سوراخ شدگی روده، زایمان زودرس، مسمومیت با جیوه و سرب، هایپر و هیپوکالمیا، چاقی، نقص در تغذیه مناسب در بارداری، کم خونی فقر آهن و..دارد لذا با تشخیص به موقع و اقدام جهت کنترل و درمان پیکا  از عوارض بعدی جلوگیری می شود.

ندا عزالدین دانشجوی دکترای سیاستگزاری تغذیه